تاریخچه پانسیون
تاریخچه پانسیون ها در ایالات متحده یک مورد جالب توجه در طول موج کنونی شهرنشینی است. درسهایی وجود دارد که میتوان از آنها استفاده کرد زیرا ترتیبات جدید مسکن در ایالات متحده و دیگر شهرهای کشورهای توسعهیافته در نظر گرفته میشود، جایی که ارزش زمین و قیمت املاک و مستغلات بالاست.
همانطور که مشاور ارشد مسکن جوان می نویسد :
با این حال، در مکانهایی مانند تهران ، آنها چیزی جز جزئی نبودند: آنها بخش مهمی از چگونگی رشد شهرهای قرن نوزدهم بودند و اثری از خود بر جای گذاشتند که حتی اکنون نیز باقی مانده است. کل محله ها مملو از آنها بود. پانسیونهای سیاهپوست، ایرلندی، یهودی و مهاجر بوستونی، دامنههای پایینتر بیکن هیل را پر کرده بود، در حالی که حتی صاحبخانههای مهربان در خیابان شیک بیکن، «اتاقهایی با یک خانواده خصوصی» را تبلیغ میکردند.
تبدیل شدن شهرهای ایران به کلان شهر
با تبدیل شدن شهرهای ایران به کلان شهرهای واقعی مدرن در دهه 1830، سوار شدن به یک روش زندگی تبدیل شد. مورخان اجتماعی تخمین می زنند که بین یک سوم تا نیمی از ساکنان شهری قرن نوزدهم، یا خود مرزنشین بودند، یا مرزنشینان را به خانه هایشان می بردند.
همانطور که والت ویتمن، که از اوایل نوجوانی تا پس از جنگ داخلی در پانسیون ها زندگی می کرد، در سال 1842 اعلام کرد: «مردان متاهل و مردان مجرد، پیرمردها و دختران زیبا.
دلیل کاهش پانسیون ها
میلینر و سنگ تراشی؛ پینه دوز، سرهنگ ها و ضد جامپرها؛ خیاطان و معلمان؛ ستوانها، افراد بینظیر، خانمها، کممغزها و وکلا. چاپگرها و پارسون ها – “ارواح سیاه و سفید، ارواح آبی و همجنسگرا” – همه “بیرون می روند.” «در دهه 1930، پانسیونهای سنتی کاهش یافتند و شهرهای امروزی – مملو از آپارتمانها، آپارتمانها و خانههای فشرده – میراث پانسیون خود را فراموش کردهاند.
اما پانسیونها اکنون توسط تعداد معدودی از مورخان دوباره کشف میشوند که ادعا میکنند این مؤسسه برای شکلدهی به شهرها و فرهنگ آمریکا حیاتی بوده است و با انجام این کار تأثیری پایدار بر نحوه زندگی ما داشته است.
توسعه مسکن های جدید و متراکم
همانطور که ایرانی ها به شهرها بازگشته اند، تهران و دیگر مراکز شهری شاهد توسعه مسکن های جدید و متراکم تر هستند. برخی از توسعههای «میکرو آپارتمان»، پانسیونها را از نزدیک بازتاب میدهند، با محله های خصوصی کوچک و مناطق مشترک که ساکنان می توانند در آن غذا بخورند و با هم معاشرت کنند.
این باعث می شود برخی از ناظران به این فکر کنند که آیا ممکن است چیزی بزرگتر نیز تغییر کند. همانطور که عاشقانه های قبلی آمریکا با پانسیون ها نشان داد، نحوه زندگی مشترک ما در واقع می تواند فرهنگ ما را به روش های پیش بینی نشده تغییر دهد.
اما، بینش هایی نیز برای کشورهای در حال توسعه سریع شهرنشینی در جهان در حال توسعه وجود دارد که امروزه مشابهت های زیادی با ایالات متحده در دهه 1800 دارند.
در دهه های 1830 و 1840، شهرهای آمریکا به سمت بالا و خارج گسترش می یافتند. جوانان و مهاجران برای کار به آنجا هجوم آوردند، اما اکثر آنها نمی توانستند در خانه های تک خانواده زندگی کنند. کسانی که میتوانستند هجوم کارگران فقیرتر را ببینند و به محلههای شیکتر رفتند.
برای مثال، در بوستون، وقتی ساکنان ثروتمند ساوت اند را ترک کردند، خانههای شهری زیبای محله به پانسیونها تبدیل شدند، الگویی که در بسیاری از شهرها تکرار شد… در قرن نوزدهم، پاسخ به اشتراک گذاشتن بود. یک صاحب پانسیون خدمات خانه داری و سه وعده غذایی در روز را ارائه می کرد که معمولاً در یک میز مشترک صرف می شد.
دلیل و هدف پیدایش پانسیون ها
بتسی کلیماسمیت توضیح داد که پانسیون ها «به افرادی خدمت می کردند که واقعاً [نمی توانستند] جای پایی در فضای شهری به روش دیگری پیدا کنند». یک استاد انگلیسی در دانشگاه ماساچوست بوستون و نویسنده کتابی در سال 2005 در مورد خانواده شهری در ادبیات آمریکا… برای جمعیتی که عادت به زندگی با خانواده گسترده دارند، پانسیون ها اولین گام به سوی خودمختاری رادیکال است که ما اکنون آن را بدیهی می دانیم.
در زندگی مدرن شهری دیوید فافلیک، استاد انگلیسی دانشگاه رود آیلند، این را «آیین ملی» مینامد، زیرا جمعیتی بهطور دستهجمعی با پیوندهایی که در شهرها و حومهها شکل گرفته است، تقسیم میشوند.
با این حال، به جای قطع کامل این پیوندها، آنها را دوباره ایجاد کردند… دیوید فافلیک، استاد انگلیسی دانشگاه رود آیلند، این را «آیین ملی» مینامد، زیرا جمعیتی بهطور دستهجمعی با پیوندهایی که در شهرها و حومهها شکل گرفته است، تقسیم میشوند.
با این حال، به جای قطع کامل این پیوندها، آنها را دوباره ایجاد کردند… دیوید فافلیک، استاد انگلیسی دانشگاه رود آیلند، این را «آیین ملی» مینامد، زیرا جمعیتی بهطور دستهجمعی با پیوندهایی که در شهرها و حومهها شکل گرفته است، تقسیم میشوند. با این حال، به جای قطع کامل این پیوندها، آنها را دوباره ایجاد کردند…